PROSZĘ NIE REZYGNUJ Z TEGO WPISU ZRAŻAJĄC SIĘ JEGO DŁUGOŚCIĄ, PONIEWAŻ MOŻESZ SOBIE WYBRAĆ GRUPĘ WIEKOWĄ SWOJEGO DZIECKA I ZARAZ WPIS JEST KRÓTSZY 🙂
Poruszałam już kwestię uczenia dzieci bożych zasad finansowych (tutaj), jednak jeszcze nie myślałam o tym, aby wprowadzić je w życie, ze względu na wiek mojej najstarszej córki.
Teraz jednak zbliżają się jej 4 urodziny i coraz bardziej myślę, że już czas najwyższy konkretniej wprowadzać ją w tę tematykę finansów, tym bardziej, że coraz częściej interesuję się pieniędzmi.
Tylko szczerze to do końca nie wiem jak, właśnie ze względu na jej wiek. Niby już bardzo wiele rozumie, ale jeszcze nie tak jak rozumiemy ten świat my dorośli.
Poszperałam dokładniej i znalazłam ciekawy, choć wymagający plan postępowania, dostosowany do wieku dziecka. Pamiętam jak sama zaczynałam się uczyć na nowo zasad finansowych, według zamysłu Boga- też na początku nie było łatwo.
Tak naprawdę, chodzi przede wszystkim o to, aby pokazać dzieciom, że mieć nie znaczy być.
Gdy od najmłodszych lat będą wiedzieć , że bycie „kimś”, nie zależy od posiadania rzeczy, dobrego stanowiska w pracy czy pięknego wyglądu, to trudno innym będzie ich manipulować i im wmówić, że są „nikim”, bo będą wiedziały co naprawdę się liczy i że ich skarb jest nie z tej ziemi.
Nam rodzicom na pewno nie będzie łatwo, ale modląc się z naszymi dziećmi, dając im dobry przykład, edukacje finansową oraz dając im możliwości własnych doświadczeń, zadbamy o mocny fundament naszych dzieci, na którym będą budowały swoje życie i poczucie własnej wartości.
Oto schemat propozycji postępowania w edukacji finansowej, według Bożego zamysłu, dla naszych dzieci, dostosowany do wieku naszej pociech:
Źródło informacji: Edukacja Finansowa CROWN
„Dzieci w wieku do 8 lat
Kiedy dzieci zaczynają rozumieć czym są pieniądze oraz jak się je zarabia i wydaje, można dla nich przygotować pierwszy budżet. Powinien on być bardzo zrozumiały i zachęcać dzieci do podziału pieniędzy na różne kategorie. Rodzice mogą przygotować trzy skarbonki:
• Dawanie (dziesięcina- 10%)
• Oszczędzanie (50%),
• Wydawanie (40%).
Następnie mogą podzielić kieszonkowe dzieci na trzy równe części i kazać dzieciom włożyć je do skarbonek. Dzieci powinny zostać zapoznane z dziesięciną do 6-7 roku życia i umieszczać dziesięć procent z otrzymanych pieniędzy w skarbonce „Dawanie”. Dzieci mogą dawać swoją dziesięcinę do skarbonki za każdym razem, kiedy ich rodzice dają dziesięcinę.
Następnie połowę kieszonkowego powinny przeznaczać na oszczędzanie, a pozostałe czterdzieści procent na wydawanie.
Pieniądze znajdujące się w skarbonce „Wydawanie” są przeznaczone na zakup rzeczy, których pragną dzieci, a które nie będą zakupione przez rodziców. Mogą to być niewielkie zabawki, karty do gry, gumy do żucia itd. Oczywiście jeżeli zabraknie pieniędzy w skarbonce „Wydawanie”, dzieci nie mogą zabierać pieniędzy z pozostałych skarbonek.
Pieniądze znajdujące się w skarbonce „Oszczędzanie” przeznaczone są na osiągnięcie jakiegoś wyznaczonego celu. Taki cel nie może zbyt trudny ani daleki do osiągnięcia, jak również nie może być zbyt łatwy do zdobycia. Powinien być tak dobrany, aby oszczędzanie miało sens. Przykładowo dobrym celem może być zakup piłki, wycieczka do parku rozrywki albo zakup prezentu.
Dzieci powinny dostawać kieszonkowe w formie łatwej do podziału. Przykładowo dając dziecku pięćdziesiąt złotych, lepiej dać cztery banknoty po dziesięć złotych oraz monety niż pięćdziesiąt złotych w jednym banknocie.
Dzieci w wieku od 9 do 12 lat
Dzieci do 9 lat zapoznawane są z mini budżetem. Taki budżet może być zapisywany przykładowo w małym notesie. Jest on nieco bardziej skomplikowany niż ich pierwszy budżet. Zawiera cztery pozycje:
• dziesięcina (10 procent),
• oszczędności krótkoterminowe (25 procent),
• oszczędności długoterminowe (25 procent),
• wydatki (40 procent).
Oszczędności krótkoterminowe są przeznaczane na cel, na który trzeba oszczędzać od 3-6 tygodni. Natomiast oszczędności długoterminowe są planowane na coś, na co oszczędza się od 3-6 miesięcy, albo dłużej. Mini budżet pomaga dzieciom w zdobyciu nawyku kontrolowania ich pieniędzy oraz oszczędzania na krótko i długoterminowe cele.
W tym przedziale wiekowym dzieci mogą być zachęcane do uzupełnienia swojego kieszonkowego dzięki wynagrodzeniu za pracę w domu bądź poza nim. Do 12 lat połowa pieniędzy powinna pochodzić z kieszonkowego a druga połowa z zapłaconej pracy.
Lata przemiany nastolatka w osobę dorosłą są szczególnie istotne. Do tego wieku dzieci powinny rozumieć ich osobiste finanse oraz je praktykować. Podstawą planowania finansowego nastolatków jest spisany budżet, zawierający następujące kategorie:
Młodzież od 13 do 16 lat
Lata przemiany nastolatka w osobę dorosłą są szczególnie istotne. Do tego wieku dzieci powinny rozumieć ich osobiste finanse oraz je praktykować. Podstawą planowania finansowego nastolatków jest spisany budżet, zawierający następujące kategorie:
• dziesięcina (10 procent),
• podatki (5 procent),
• oszczędności krótkoterminowe (25 procent),
• oszczędności długoterminowe (25 procent),
• wydatki (25 procent),
• koszty (10 procent).
W stosunku do wcześniejszej grupy wiekowej zostały dodane dwie nowe kategorie: podatki oraz koszty. Podatki zostały wprowadzone po to, by przygotować młodzież na płacenie w przyszłości podatków (głównie dochodowych, ale nie tylko). W tym celu rodzice zakładają umowny bank, w którym dzieci deponują pieniądze przeznaczone na zapłacenie podatku. Tak gromadzone środki nie mogą zostać wydane, dopóki nie zostanie osiągnięta z góry wyznaczona kwota. O celu, na który zostaną wydane te środki decyduje cała rodzina. Oczywiście po wydaniu tych pieniędzy cała zabawa zaczyna się od nowa.
Celem dodania kategorii “koszty” jest przyzwyczajenie młodzieży do płacenia miesięcznych rachunków. Nastolatek może opłacać częściowo lub w całości rachunek np. za swój telefon komórkowy, Internet, telewizję kablową itp. Chodzi o to, by opłata za rachunek stanowiła 10 procent kieszonkowego i była pobierana po otrzymaniu rachunku.
Młodzież między 16. a 20. rokiem życia
Rodzice młodzieży pomiędzy 16 i 20 rokiem życia mogą już pozwalać dzieciom na podejmowanie własnych decyzji finansowych. Oczywiście odbywa się to w ramach określonej z góry kwoty limitu.
Decyzje podejmowane w tym okresie życia różnią się w zależności od wieku oraz osobowości. Jednak im więcej nastolatek będzie miał sposobności do podejmowania własnych decyzji tym lepiej rodzic będzie w stanie ocenić jego przygotowanie do finansowej niezależności.
Samodzielne decyzje nastolatka mają szczególne zastosowanie w sytuacjach, gdy zaczyna on pracę poza domem, co wiąże się z zaprzestaniem wypłaty kieszonkowego. Wraz z dojrzałością młody człowiek przyjmuje na siebie więcej odpowiedzialności. Rodzice z czasem pozwalają więc dzieciom na uczestniczenie w finansowej odpowiedzialności za droższe rzeczy, przykładowo utrzymanie samochodów. Mogą też zaproponować pokrycie kosztów ubezpieczenia, części swojego utrzymania czy pokrycie mandatów za wykroczenia drogowe.
Zróbmy więc wszystko co możliwe, aby wyszły w ten świat z bezcennym posagiem.
Pozdrawiam
Sylwia Jasińska
Źródło informacji: Edukacja Finansowa CROWN